Μέσα στα πολλά θύματα της κρίσης προστέθηκε δυστυχώς και το περιοδικό Ραδιοτηλεπικοινωνίες.
Ένα πραγματικά ανεξάρτητο περιοδικό, το μοναδικό επαγγελματικό περιοδικό του χώρου στον τόπο μας. Στην ιστοσελίδα του περιοδικού ο εκδότης του Νίκος Κασίμης SV0CY γράφει τους λόγους που τον οδήγησαν στο κλείσιμο του περιοδικού και δεν χρειάζεται να επαναλάβω τίποτα.
Μπορεί όμως όποιος θέλει να διαβάσει με προσοχή το editorial και να ενημερωθεί εκτός των άλλων και για κάποιες λεπτομέρειες του αγώνα εκσυγχρονισμού του γενικού ραδιοερασιτεχνικού πλαισίου και της νομοθεσίας που δόθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90 και στις αρχές του 2000 από τον Νίκο και κάποιους άλλους. Θα ήταν καλύτερα βέβαια ο Νίκος να έγραφε ένα μεγάλο κείμενο για την εποχή εκείνη. Κείμενο που θα ενημερώνει για την εποχή που ακολούθησε αυτήν που περιγράφεται στο βιβλίο του SV1AIA.
Τελικά, οι προσπάθειες των πρωτοπόρων της ύστερης αυτής εποχής του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισμού ευοδώθηκαν και αποκτήσαμε την πρώτη καθαρή νομοθεσία το 2003. Η οποία δεν ήταν ολότελα απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Χρειάσθηκαν επιπλέον αγώνες, ώστε το 2011 να αποκτήσουμε την σημερινή νομοθεσία και να είμαστε πλέον σε αρκετά θέματα συμβατοί αντίστοιχα με τις σύγχρονες και προηγμένες χώρες. Το 2011 το "σιδηρούν τείχος" του ημεδαπού ραδιοερασιτεχνισμού είχε πέσει. Φυσικά πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις, αλλά αυτό είναι θέμα πλέον των νέων (σε ηλικία) ραδιοερασιτεχνών να το φροντίσουν.
Μπορεί όμως όποιος θέλει να διαβάσει με προσοχή το editorial και να ενημερωθεί εκτός των άλλων και για κάποιες λεπτομέρειες του αγώνα εκσυγχρονισμού του γενικού ραδιοερασιτεχνικού πλαισίου και της νομοθεσίας που δόθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90 και στις αρχές του 2000 από τον Νίκο και κάποιους άλλους. Θα ήταν καλύτερα βέβαια ο Νίκος να έγραφε ένα μεγάλο κείμενο για την εποχή εκείνη. Κείμενο που θα ενημερώνει για την εποχή που ακολούθησε αυτήν που περιγράφεται στο βιβλίο του SV1AIA.
Τελικά, οι προσπάθειες των πρωτοπόρων της ύστερης αυτής εποχής του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισμού ευοδώθηκαν και αποκτήσαμε την πρώτη καθαρή νομοθεσία το 2003. Η οποία δεν ήταν ολότελα απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Χρειάσθηκαν επιπλέον αγώνες, ώστε το 2011 να αποκτήσουμε την σημερινή νομοθεσία και να είμαστε πλέον σε αρκετά θέματα συμβατοί αντίστοιχα με τις σύγχρονες και προηγμένες χώρες. Το 2011 το "σιδηρούν τείχος" του ημεδαπού ραδιοερασιτεχνισμού είχε πέσει. Φυσικά πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις, αλλά αυτό είναι θέμα πλέον των νέων (σε ηλικία) ραδιοερασιτεχνών να το φροντίσουν.
Με νοσταλγία θα θυμάμαι το περιοδικό που το είδα για πρώτη φορά σε ένα περίπτερο της Φειδιπίδου τη δεκαετία του 90. Μου άρεσε ιδιαίτερα το πρωτοποριακό στυλ του περιοδικού καθώς οι ιδέες και οι προσπάθειες του Νίκου για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας. Τελικά οι προσπάθειες αυτές έφεραν κάποια αποτελέσματα παρά ίσως της κάποιες αντιδράσεις(;) ολίγων δεινοσαύρων και επί υπουργίας Μαντέλη η πρώτη ολοκληρωμένη νομοθεσία για το χόμπι μας πήρε σάρκα και οστά. Αμέσως μετά την άνοιξη του 2003 έλαβα μέρος στις πρώτες εξετάσεις που έγιναν με το νέο σύστημα.
Το περιοδικό αυτό με συντρόφεψε τα χρόνια που ακολούθησαν και ήταν ένας από τους λόγους που "θυμήθηκα" το χόμπι που δεν μπορούσα να κάνω στην εφηβεία μου. Επειδή την δεκαετία του 70 δεν δίνονταν άδειες ρ/ε στην Τουρκία που ζούσα τότε.
Από τότε έχει τρέξει πολύ νερό κάτω από το αυλάκι αλλά δεν έχω ξεχάσει εκείνες τις εποχές. Καλή επιτυχία Νίκο στις επόμενες προσπάθειες σου.
