Μέχρι πριν κάποια χρόνια ο μοναδικός τρόπος να επιβεβαιώσει ο ρ/ε την επικοινωνία του με άλλο σταθμό, ήταν ο μονόδρομος της ανταλλαγής qsl κάρτας. Η υποχρεωτική αυτή ανταλλαγή καρτών, δημιούργησε και ένα άλλο χόμπι. Αυτό του συλλέκτη καρτών.
Οι κάρτες διακινούνταν και διακινούνται, κυρίως μέσω των ρ/ε σωματείων. Σε κάθε ραδιοερασιτεχνικά προηγμένη και σύγχρονη χώρα, κάποιο σωματείο αναλαμβάνει να λειτουργεί γραφείο (bureau) που ασχολείται με το βαρύ φορτίο διακινήσεως των καρτών. Τα σωματεία αυτά είναι μέλη της IARU, στης οποίας την ιστοσελίδα μπορούμε να βρούμε τον κατάλογο των χωρών και σωματείων που μετέχουν στη διακίνηση καρτών:
Για να λειτουργήσει αυτή η διαδικασία, χρειάζεται και οι δύο ρ/ε που πραγματοποίησαν την επικοινωνία να είναι μέλη των σχετικών σωματείων.
Τι συμβαίνει σε χώρες που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα; Ή όταν κάποιοι ρ/ε δεν είναι μέλη των σωματείων που διαθέτουν εξυπηρέτηση bureau;
Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα δυσκολεύουν. Χρειάζεται να στείλουμε απευθείας την κάρτα μας στον ανταποκριτή και αυτός να κάνει κάτι αντίστοιχο, Κάποιοι από αυτούς - οι περισσότεροι ζητούν δολάρια (green stamps) για να απαντήσουν. Από αυτούς ένα ποσοστό δεν απαντά σχεδόν ποτέ.
Ευτυχώς υπάρχει και το LOTW (Logbook of the World), το Eqsl και κάποια άλλα. Προσωπικά χρησιμοποιώ κυρίως το LOTW το οποίο ενημερώνω με όλες μου τις επαφές.Ενώ στο Eqsl ανεβάζω όσες κάνω από το σπίτι. Συμπληρωματικά χρησιμοποιώ και το bureau.
Είμαι σε φάση επαναπροσδιορισμού της πολιτικής μου για την αποστολή καρτών και θα ανακοινώσω έγκαιρα τις όποιες αλλαγές. Επειδή δεν είμαι συλλέκτης καρτών, προσανατολίζομαι στη χρήση κυρίως του LOTW και ίσως παράλληλα και του Eqsl.
