Χρησιμοποιώντας όλο και περισσότερο το Logbook of the World - Lotw έχω μειώσει κατά πολύ το γράψιμο με το χέρι των qsl καρτών. Παρά την εξέλιξη των ηλεκτρονικών μέσων ανταλλαγής - επιβεβαίωσης των ραδιοεπικοινωνιών, οι κάρτες φαίνεται να χρησιμοποιούνται ακόμη από πολλούς συναδέλφους. Δεν δικαιολογείται αλλιώς, να πηγαίνεις στο bureau και να σε περιμένουνε κάρτες από συναδέλφους από χώρες που της έχεις κάνει και σε έχουν κάνει πολλάκις. Πχ σου στέλνουν κάρτες από διπλανές χώρες ή και λίγο μακρύτερα. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από επιβεβαίωση οι συνάδελφοι συλλέγουν και κάρτες.
Η συλλογή καρτών δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου αλλά ακόμη συνεχίζω να απαντώ. Αν αποφασίσω να αλλάξω τακτική πρώτα θα αναγγελθεί στην σελίδα μου στο www.qrz.com
Με τόσες κάρτες που υποχρεώνουμε να γράφω, τέλειωσε και το στυλό και πήρα άλλο.
Το επάγγελμα του λογιστή παλαιότερα απαιτούσε ο λογιστής να είναι και καλλιγράφος. Για να μπορεί να συμπληρώνει τα επίσημα βιβλία που τότε γράφονταν με το χέρι. Με τη χρήση στυλογράφων πένας.
Ο πατέρας μου είχε διάφορες πένες, κυρίως μάρκας Pelikan, Parker κλπ. δεν θυμάμαι να είχε Montblanc που τότε δεν ήταν στις ιδιαίτερα ακριβές σημερινές τιμές. Τα στυλό αυτά δεν τα κρατήσαμε και ούτε τα έφερα στην Ελλάδα όταν αναγκασθήκαμε βίαια να εγκαταλείψουμε την Πόλη.
Κατά τη διάρκεια του εργασιακού μου βίου, δοκίμασα αρκετά στυλό, μολύβια κλπ. Πάντα προτιμούσα να χρησιμοποιώ εργαλεία γραφής που να έγραφαν καλά και εύκολα αλλά και να ταίριαζαν στην αισθητική μου. Από απλά Bic έως κάποια επώνυμα.
Αυτά που χρησιμοποιούσα περισσότερο ήταν τα Cross. Στυλό κυρίως και μηχανικό μολύβι αλλά και πένα στις σπάνιες περιπτώσεις που χρειαζόταν. Πχ στην Κ. Σλάβης και Σία - γνωστό Ναυτικό πρακτορείο του Πειραιά - θυμάμαι τα βιβλία να τηρούνται με μελάνι και πένα.
Στα Τσιμέντα Χαλκίδος όμως όταν άρχισα να εργάζομαι ήδη χρησιμοποιούσαν λογιστικές μηχανές που λίγο μετά αντικαταστάθηκαν από η/υ. Ο πρώτος ήταν μάρκας Philips, ήταν αρκετά μεγάλος και απαιτούσε ειδική ψύξη του χώρου στον οποίο βρισκόταν. Μετά βέβαια η εξέλιξη ήταν ραγδαία με αποτέλεσμα να αλλάξουν και οι υπολογιστές αλλά και τα προγράμματα με μεγάλη ταχύτητα.
Μαζί με τις πένες και τα στυλό υπηρχαν βέβαια και τα μολύβια. Στην δεκαετία του 70 μάλιστα, πρόλαβα και μολύβια στα οποία είχε προστεθεί μελάνι και ότι έγραφαν δεν έσβυνε γρήγορα.
Στη φωτό φαίνεται ένα κοινό μολύβι καθώς και η θήκη που χρησιμοποιούσαμε τότε. Μέσα στη θήκη αυτή τοποθετούνταν τα μολύβια όταν είχαν μικρήνει αρκετά λόγω χρήσης. Με αυτό τον τρόπο μπορούσες να τα χρησιμοποιείς ακόμη και όταν ήταν τόσο μικρά όσο να μην μπορείς να τα κρατήσεις καλά.
Τα σύνεργα γραφής τοποθετημένα σε διαφημιστική μολυβοθήκη που την διατηρώ ακόμη με συγκίνηση μετά από τόσα χρόνια.
